CERES-Tower, Pratteln

Estetyka wieży mieszkalno-biurowej, wybudowanej ubiegłego lata w Pratteln, nawiązuje do najlepszych aranżacji z lat 50. – filigranowych, eleganckich, ponadczasowych, a jednocześnie niezwykle interesujących.

Bazylejskie przedmieścia Pratteln od dawna były znane jako metropolia przemysłowa dzięki obecności takich światowych producentów jak Henkel czy Schindler. Po opuszczeniu tego miejsca przez wiele firm lub ich całkowitym zamknięciu w gminie zapanował swego rodzaju przestój. Ale od kilku lat sytuacja ulega ponownej zmianie. CERES-Tower to już trzeci wieżowiec w Pratteln, co stanowi imponujący wynik w miejscowości liczącej 16 000 mieszkańców. Pomysł budowy wież CERES-Towers zrodził się kilka lat temu, kiedy ówczesny inwestor i kolekcjoner sztuki Hermann A. Beyeler postanowił wybudować wieżowiec będący m.in. godnym miejscem przechowywania obrazu bogini Ceres autorstwa Petera Paula Rubensa.

24-piętrowy budynek o kwadratowej podstawie i wklęsłych powierzchniach elewacji wznosi się na wysokość 81,33 m. Od góry został wykończony kwadratowym wieńcem z mieczy. Metalowa, podwieszana elewacja utrzymana w ciemnym kolorze antracytowym wygląda niezwykle estetycznie. W farbę został wmieszany lekko perłowy brokat łagodzący nieco wygląd budynku i nadający mu różnych odcieni kolorystycznych w zależności od oświetlenia i perspektywy. Wąskie lizeny dzielące okna po środku zostały wykonane w jasnym kolorze beżowym. Te pionowe linie kreskowane w wyniku podziału osiami poziomymi dodatkowo wydłużają konstrukcję wieży. Interesującym aspektem elewacji jest również wykonanie barier przeciwpożarowych zapobiegających rozprzestrzenianiu się ognia między budynkami: zazwyczaj są to odpowiednio skonstruowane balustrady okienne – taki był również początkowy plan dla tego projektu. Koniec końców zadecydowano jednak, aby zgodnie z przepisami wykonać nadproża okienne techniką suchej zabudowy i zagwarantować tym samym dobrą widoczność w dół, która jest tak ważna w przypadku wieżowców.

Widoczna z daleka wieża mieszkalna wznosi się nad kwadratową podstawą, natomiast dolne piętra biurowe tworzą szeroką podstawę rozszerzającą budynek poza naroża kwadratu i nadającą mu solidną bazę. We wnętrzu budynku wydzielone zostały trzy strefy użytkowe (mieszkalna, biurowa oraz piwnice), które różnią się od siebie również kolorystyką poprzez przyznanie im trzech różnych barw. Błękit piwnic, występujący również na piętrze technicznym pod dachem, jest najwyrazistszym z kolorów z najbardziej zaskakującym oddziaływaniem światła dziennego. Na piętrach biurowych ściany i drzwi strefy głównej i przedsionków są utrzymane w jaśniejszym i ciemniejszym odcieniu ciepłej szarości. Zaplanowany dla strefy mieszkalnej kolor czerwony został zastosowany wyłącznie na drzwiach, ponieważ oddziaływanie jasnej czerwieni, w szczególności w połączeniu z wybranym oświetleniem nie spełniało oczekiwań architektów i inwestorów. Wszystkie kolory w strefie mieszkalnej to stonowane ziemiste barwy między bielą, szarościami i różnymi odcieniami brązu.